Touriñán en una edición anterior de Castelo Conta
Ofrecido por:
Xose Antonio Touriñán, alma máter de Castelo Conta: "Como non chegaban sete días, facemos dez"
El humorista gallego, impulsor del festival que cumple su décimo aniversario, recuerda los inicios del evento y desgrana los diez días de completo cartel
Te puede interesar: Tamar Novas y Touriñán hacen parada gastronómica en Betanzos (A Coruña) entre rodajes de Clanes 2
El diez es una cifra que siempre evoca cosas positivas. En un examen, es una nota que te permite presumir de haberlo acertado todo. Es, además, la edad en la que pasas de una a dos dígitos. Y además, popularmente, es un número que tiene un buen concepto, que se asocia a lo positivo.
Por ello, cumplir diez años no es una efeméride más para Castelo Conta, el popular evento organizado por el humorista Xosé Touriñan y que, este año, cumple su décima edición.
"Foi medrando. A verdade é que, como se cumpren dez anos, pois a alguén se lle ocorreu a brillante idea de dicir: pois veña, de dez días, non chegan a sete e van ser dez", recuerda su alma máter en conversación con Quincemil.
"Está a ser moi divertido, moi divertido e, ademáis, intenso", explica sobre su agenda de estos días, plagada de momentos de organización.
¿Que se van a encontrar los asistentes? "O primeiro é invitalos a que se acheguen cando queiran a Castelo, que van ter unha serie de eventos, que dá igual a idade que teñan, que sempre vai haber cousas para que gocen e para que o pasen ben. Vai haber música, vai haber comedia, vai haber comida, vai haber bebida, vai ser Castelo o centro mundial do goce", confirma.
Centro mundial o capital, lo que está claro es que Culleredo presentará un gran cartel. "Vai estar un pouco máis dedicado á música a primeira fin de semana e con concertos. Tamén é un espazo natural para visitar, moi, moi fermoso. E despois, durante toda a semana, actividades todo o día, onde podes chegar ao mediodía e estar todo o día", responde.
¿Cómo nació Castelo Conta? Como todas las buenas ideas, para sacar a alguien de un marrón. "Un ano non chegaba o diñeiro para pagar as orquestras e mo dixeron e houbo que botar unha man. E logo fíxose unha noite de monólogos, chamamos aos amigos e botáronnos unha man. Ao final os cómicos sempre a salvar, neses momentos complicados aí estamos para axudar. E como sempre. Para as festas valemos. E claro, dunha noite, pois saíu todo isto", rememora.
