Cada 25 de novembro nos lembra unha verdade incómoda pero imprescindible: a violencia de xénero segue latexando na nosa sociedade. Non é unha realidade que afecte só ás mulleres; é unha ferida que nos compromete a todos, homes e mulleres, porque só desde esa responsabilidade compartida pode construírse unha resposta firme e sostida no tempo.
As cifras son duras. Trinta e oito mulleres asasinadas en España no que vai de ano e un incremento notable das vítimas en seguimento, un escenario que reforza a necesidade de continuar mellorando e fortalecendo os sistemas de protección para garantir a seguridade de todas elas.
Esta loita tamén require mirar onde ás veces non miramos, ás pequenas localidades, ao rural, ás mulleres inmigrantes e ás que viven con discapacidade, espazos onde os recursos son máis escasos e as presións sociais, máis fortes. A protección real pasa por achegar servizos, romper silencios e garantir que todas teñan acceso a mecanismos seguros e eficaces.
Tampouco podemos ignorar os novos escenarios de violencia dixital, onde o acoso, a extorsión ou o uso fraudulento da intelixencia artificial multiplican o dano. Urxe reforzar a normativa, educar á mocidade no uso crítico das redes e establecer barreiras sólidas para protexer ás menores.
A renovación do Pacto de Estado supón un paso adiante, con máis medidas, máis recursos e unha visión máis completa da violencia machista, incluíndo a vicaria, a económica e a dixital. Pero ningún pacto será suficiente sen o compromiso colectivo, nos colexios, nos espazos culturais, nos lugares de ocio, no mundo dixital e nas nosas propias relacións cotiás.
Hoxe, como subdelegado do Goberno, reafírmome na idea de que un país digno é aquel que non tolera nin unha soa agresión.
A todas as mulleres vítimas repítolles con convicción: non estás soa.
E lembra que todos os recursos e información están dispoñibles en: https://violenciagenero.igualdad.gob.es/
