El Español
Treintayseis
Vivir
|
GastroGalicia

¿El fin de A Repichoca? Un bastión para el folk en A Coruña

Sus propietarios traspasan este icónico local después de más de una década apoyando desde la "militancia" la música tradicional
Foliada en A Repichoca
Cedida
Foliada en A Repichoca
Ofrecido por:

Orillamar podría perder a uno de sus referentes del ocio nocturno. A Coruña perdería también uno de los últimos bastiones de la música folk. A Repichoca se traspasa tras más de una década fomentando la música en directo y dejando grandes momentos.

Lejos queda el momento en el que María Xosé Otero, conocida como Checha, y Xabier Pereiro decidieron echar a rodar este negocio. Con la marcha del segundo hace ya diez años y la reciente jubilación de la primera se propicia el fin de este local.

Noa Paradela, hija de Checha, se ocupa desde hace años de A Repichoca junto a su pareja Andrés Silva, Churi. Han sido ellos, tras más de una década trabajando en el ocio nocturno, quienes decidieron dar un giro y traspasar el local.

Hablamos con ellos de las populares foliadas de A Repichoca, la escena folk en A Coruña y el posible destino de este icónico local. ¿Seguirá teniendo "semente de vencer"? 

Un local para "foliadas"

¿Cuándo surgió la idea de abrir la Repichoca?

Á miña nai, Checha, rondáballe a cabeza montar un local onde se puideran facer foliadas e, con cincuenta anos, deixou o traballo no que levaba máis dunha década para cumplir esa ilusión. Pero necesitaba un socio. Xabier, de apenas trinta por aquel entón, a quen coñecía de vista por ter familiares comúns, resultou que tiña unha idea similar. E, entre ambos, conseguiron materializala en menos dun ano.

A mi madre, Checha, le rondaba en la cabeza montar un local donde se pudieran hacer “foliadas” y, con cincuenta años, dejó el trabajo en el que llevaba más de una década para cumplir esa ilusión. Pero necesitaba un socio. Javier, de apenas treinta, por aquel entonces, a quien conocía de vista por tener familiares comunes, resultó que tenía una idea similar. Y,
entre ambos consiguieron materializarla en menos de un año.

¿Tenía tu madre otros negocios similares o experiencia en el sector?

Apenas tiñan experiencia ningunha na hostalería. Ambos aprenderon o básico axiña e sobre a marcha. Pero con ese bo carácter de ambos non lles foi difícil conectar coa xente e facer clientes e amigos para toda a vida.

Apenas tenían ninguna experiencia en la hostelería. Ambos aprendieron lo básico en seguida y sobre la marcha. Pero con ese buen carácter de ambos no les fue difícil conectar con la gente y hacer clientes y amigos para toda la vida.

¿Y vinculación con el mundo del folk?

A nosa vinculación co mundo do tradicional e do folk por aquel entón era máis como simpatizantes que como militantes. O meu pai era do coro de Cántigas da Terra dende neno e iso achegou moito a Checha ao tradicional dende adolescente. Sempre foi algo cercano a ela.

Nuestra vinculación con el mundo de lo tradicional y del folk por aquel entonces era más como simpatizantes que como militantes. Mi padre era del coro de Cántigas da Terra desde niño y eso acercó mucho a Checha a lo tradicional desde adolescente. Siempre fue algo cercano a ella.

¿Cómo fueron los primeros años?

Non eramos conscientes da necesidade dun local desas características. Eu cando vin tanta xente da miña quinta (tiña 21 por aquel entón) pasando a noite da fin de semana tocando as pandeiras e bailando o solto, realmente alucinei.

Un detalle que lembramos con moito cariño é que, no noso primeiro ano, recibimos o premio "Parrochos 2003". Era o premio que outorgaban os oíntes da "Tropa da Tralla", programazo guiado por Xurxo Souto e Sofía de Labañou, ao mellor local da cidade. A peza, que non ten desperdicio e
seguimos tendo no local, consta dun matraquiño sobre unha taza de Ribeiro. É digno de ver!

No éramos conscientes de la necesidad de un local de esas características. Yo cuando vi a tanta gente de mi quinta (tenía 21 por aquel entonces) pasando la noche del fin de semana tocando las panderetas y bailando “o solto”, realmente aluciné.

Un detalle que recordamos con mucho cariño es que, en nuestro primer año, recibimos el premio “Parrochos 2003”. Era el premio que otorganban los oyentes de la “Tropa da Tralla”, programazo guiado por Xurxo Souto y Sofía de Labañou, al mejor local de la ciudad. La pieza, que no tiene desperdicio y seguimos teniendo en el local, consta de un
futbolín sobre una taza de Ribeiro. ¡Es digno de ver!

"Un detalle que recordamos con mucho cariño es que, en nuestro primer año, recibimos el premio 'Parrochos 2003'"

NOa paradela

¿Había buena relación con otros locales similares?

Paralelamente no tempo, Brais e Pedro collían as rendas da Cova Céltica. Non tardamos en organizar algunhas cousas xuntos. Ninguén esquecerá xamais aqueles terceiros tempos tralos partidos de fútbol entre os dous bares, no local do Tempo Novo en Elviña. Foron festas realmente
épicas.

Paralelamente en el tiempo, Brais y Pedro, cogían las riendas de la Cova Céltica. No tardamos en organizar algunas cosas juntos. Nadie olvidará jamás aquellos terceros tiempos tras los partidos de fútbol entre los dos bares, en el local del Tiempo Nuevo en Elviña. Fueron fiestas realmente épicas.

¿Cuáles fueron los grandes momentos de la Repichoca?

Non saberiamos quedarnos cun só momento especial. En 17 anos imaxinade a de momentos fermosos e divertidísimos que tivemos. Nós, cada vez que vemos entrar á xente cargando instrumentos, sabemos que vai comezar un deses momentos.

No sabríamos quedarnos con un solo momento especial. En 17 años imaginad la de momentos hermosos y divertidísimos que tuvimos. Nosotros, cada vez que vemos entrar a la gente cargando instrumentos, sabemos que va a comenzar uno de esos momentos.

¿Qué días son los mejores de la semana?

Os sábados hai bo ambiente e os venres de concerto son moi chulos. Pero os xoves están sendo máxicos. Está cheo de músicos. Veñen xs de sempre e xente que está de paso. E todos sinten esa noite que están na casa. Participen activamente ou non na foliada. Tocamos e bailamos pezas
tradicionais e folk galegas, pero a noite é longa e nunca sabemos se imos rematar cantando temas de Xabarín ou o que xurda.

Los sábados hay buen ambiente y los viernes de concierto son muy chulos. Pero los jueves están siendo mágicos. Está lleno de músicos. Vienen los de siempre y gente que está de paso. Y todos sienten esa noche que están en la casa. Participen activamente o no en la “foliada”. Tocamos y bailamos piezas tradicionales y folk gallegas, pero la noche es larga y nunca sabemos si vamos a terminar cantando temas de Xabarín o lo que surja.

¿Qué tipo de clientes tenéis?

Absolutamente de todo tipo. De todas as idades, folkis ou non. É moi bonito ver incluso, cando durante os concertos non quedan mesas libres, ver a descoñecidos que, en principio non teñen nada en común, compartindo mesa.

Absolutamente de todo tipo. De todas las edade, folkis o no. Es muy bonito ver incluso,cuando durante los conciertos no quedan mesas libres, ver a desconocidos que, en principio no tienen nada en común, compartiendo mesa.

¿Tuvo el local esa esencia que tiene ahora desde el comienzo o cambió en algún momento?

Pensamos que o ambiente segue sendo igual. Actualmente levámolo eu e a miña parella, Churi, a quen coñecín aquí hai xa case dezaseis anos. Xa non están Checha e Xabi trala barra, pero intentamos seguir facendo as cousas como eles as facían.

Pensamos que el ambiente sigue siendo igual. Actualmente lo llevamos mi pareja y yo, Churi, a quien conocí aquí hace ya casi dieciséis años. Ya no están Checha y Xabi detrás de la barra, pero intentamos seguir haciendo las cosas como ellos las hacían.

Nueva etapa

¿Por qué se traspasa el local?

Principalmente pola recente xubilación oficial de Checha, aínda que hai uns anos que xa nos foi pasando o testemuño. A min, tras 17 anos traballando á noite, vaime sendo hora de continuar os pasos de Xabi e mudar á vida diurna. Apetécenos probar a facer cousas novas.

Principalmente por la reciente jubilación oficial de Checha, aunque hace unos años que ya se nos pasó el testigo. A mí, tras 17 años trabajando por la noche, me va siendo hora de continuar los pasos de Xabi y cambiar a la vida diurna. Nos apetece probar a hacer cosas nuevas.

"Nos apetece probar a hacer cosas nuevas"

NOA PARADELA

¿Queréis que los nuevos regentes mantengan el nombre y el estilo del local? ¿Es un requisito?

O local está moi ben preparado para calquer tipo de establecemento. Ten unha licenza de café bar especial das que xa é moi difícil conseguir na zona. Está insonorizado, ten aire acondicionado, doble porta… Sería unha mágoa non aproveitar esas características para continuar facendo música en directo. Os músicos están tolos por ter onde tocar. Sobre todo, hai que ter en conta os poucos espazos que quedan para a música galega. Pero, por suposto, non é un requisito para nada. Nin manter o estilo nin o nome.

El local está muy bien preparado para cualquier tipo de establecimiento. Tienen una licencia de café bar especial de las que ya es muy difícil conseguir en la zona. Está insonorizado, tiene aire acondicionado, doble puerta…Sería una lástima no aprovechar esas características para continuar haciendo música en directo. Los músicos están todos buscando donde tocar. Sobre todo, hay que tener en cuenta los pocos espacios que quedan para la música gallega. Pero, por supuesto, no es un requisito para nada. Ni mantener el estilo ni el nombre.

Cada vez hay menos locales con música folk en directo. ¿Por qué es?

Supoñemos que o ocio tamén vai por modas. Hai épocas que parece que un estilo en concreto é o que abunda na marcha nocturna, pero penso que segue habendo moi bos locais de todo tipo. Esperemos que non desaparezan nunca os locais de marcha alternativa na cidade.

Suponemos que el ocio también va por modas. Hay épocas que parece que un estilo en concreto es lo que abunda en la marcha nocturna, pero pienso que sigue habiendo muy buenos locales de todo tipo. Esperemos que no desaparezcan nunca los locales de marcha alternativa en la ciudad.

Vivir